Flexibiliteit, samenwerken, vakmanschap en respect. Dat zijn de vier kernwaarden van Alterius.
Op één of andere manier zul je deze waarden terug vinden in de verhalen van onze bloggers.
Zij nemen je mee in hun persoonlijke verhalen, waarin hun ervaringen of kijk op ontwikkelingen en de actualiteit centraal zullen staan.
Soms ontroerend of juist met humor, een andere keer kritisch of prikkelend, maar altijd vanuit hun eigen ervaring, vol enthousiasme en met hart voor hun vak!
Daar sta je dan
Daar sta je dan. Op 24 augustus 2020. Voor het eerst helemaal alleen voor de klas, zonder mentor of studiebegeleider. Alleen ik als juf Merel.
Expres vroeg opgestaan om nogmaals te kijken naar wat ik aan wil doen. Is dit wel leuk genoeg of is dit vrolijke jurkje eigenlijk erg onhandig? Is een jeans met gekke sneakers toch een beter plan? Moeilijk… Oh en mijn haren wat moet ik daarmee?
Een hele hoop stress voordat de dag überhaupt begonnen is. Nou hup Merel, tas inpakken en gaan.
Spannend!
Ik ben iets eerder vertrokken zodat ik in mijn klas de laatste puntjes op de i kan zetten. Als eenmaal de eerste leerlingen binnenlopen, valt er een hoop stress en spanning van mijn schouders. Ik merk dat dit snel overgaat in veel enthousiasme. Een aantal leerlingen maakt al een praatje, ook leerlingen uit andere klassen. Dit geeft mij een prettig gevoel. Andere leerlingen lopen meteen richting hun plekje en kijken de kat uit de boom.
Ik begin mij te realiseren dat de leerlingen het misschien nog wel spannender vinden dan ikzelf toen ik vanmorgen voor de spiegel stond. De leerlingen uit mijn eerste eigen groepje hebben vandaag allemaal hun eerste dag binnen het VSO. Echte brugklassers dus. Denk zelf maar eens terug aan die eerste dag op de middelbare school…
Een aantal leerlingen kent de school al omdat ze op het SO hebben gezeten, maar er zijn ook leerlingen voor wie dit de eerste dag binnen de Buitenhof is. Ik denk meteen ‘dat is handig’, want ik weet zelf nog niet eens waar het kopieerapparaat is of waar ik stiften kan halen als ze toevallig leeg zijn.
1001 vragen
Al snel kom ik erachter dat alles wat je op de Pabo geleerd hebt, in het niets valt met wat er daadwerkelijk op een dag binnen het speciaal onderwijs gebeurd. Er komt een hoop op mij af en ik loop al snel rond met het gevoel alsof ik 1000 en 1 vragen heb. Er worden termen gebruikt waar ik nog nooit van gehoord heb en dit zorgt voor onzekerheid. Gelukkig staan direct verschillende collega’s klaar om al deze vragen te beantwoorden en mij verder op weg te helpen.
Later zie ik dit ook terug in hoe wij met onze leerlingen omgaan: veiligheid en ontwikkeling op eigen tempo staan bovenaan.
Die eerste werkdag ben ik dan ook tot laat gebleven om met verschillende collega’s te kletsen over van alles en nog wat. Ook niet onderwijs gerelateerd. Je wilt toch weten met wie je (hopelijk) de komende jaren gaat samenwerken.
Ik voel me thuis
Wanneer ik thuiskom, plof ik direct op de bank en wil ik mijn partner alles vertellen over mijn eerste werkdag. Mijn moeder heeft me al drie keer geprobeerd te bellen. Ze zou wel graag willen weten hoe het gegaan is. Ik blijf doorratelen over hoe ik de dag gestart ben tot aan het moment dat de laatste leerling mijn klas uitliep. Ik vertel over mijn collega’s en hoe enthousiast ik ben om weer aan de slag te kunnen. Waarschijnlijk herkenbaar voor partners van leerkrachten in het onderwijs.
Het is tijd om nu echt de dag af te sluiten en het werk los te laten. Ik heb geen moment het gevoel gehad dat ik het alleen heb moeten doen. Ik voel me er al thuis! En ondanks alle vragen die ik nog heb en alle indrukken die ik nog moet verwerken, kan ik met een gerust gevoel gaan slapen.
Met een goede nachtrust op naar een volgende, nieuwe dag!
Merel Nelissen
leerkracht vso De Buitenhof